Spotkanie po latach…
Kilka tygodni temu w słuchawce usłyszałam jakby znajomy głos:
- Dzień dobry! Z tej strony Monika Lipińska, pamięta mnie pani? Chciałam prosić o udostępnienie szkoły na spotkanie gimnazjalne klasy 3 c, spotkanie po 20 latach.
Monikę, oczywiście, pamiętałam - wysoka, ciemnowłosa, z grubym warkoczem, sportsmenka. I faktycznie w tym roku upłynęło 20 lat, odkąd jej klasa w 2002 r. jako pierwszy rocznik gimnazjalny ukończyła naszą szkołę. Podeszłam do tablo wiszącego na ścianie korytarza i patrzyłam na buźki szesnastolatków, myśląc z ciekawością, czy je rozpoznam?
Byli niezwykli, inteligentni, trochę niezdyscyplinowani, trochę nad wiek dojrzali i ciekawi wszystkiego, co należało do świata dorosłych, w który tak bardzo już chcieli wejść. Oczywiście, z wielką radością zaprosiłam ich na spotkanie, bardzo chciałam ich zobaczyć i usłyszeć, jak potoczyło się ich życie.
Tak oto 10 czerwca dziewiętnastu uczniów stawiło się w szkole. Zbieg okoliczności sprawił, że dzień wcześniej rocznik 2007 r. żegnał się ze szkołą i hol został wspaniale udekorowany. Goście wchodzili i zdziwieni pytali:
- To dla nas?
Weszli do sali nr 11, usiedli w swoich ławkach (niemal wszyscy pamiętali, które miejsce było ich), a wychowawca klasy, Agnieszka Piotrowska, sprawdziła obecność.
Przygotowali się do tego spotkania, bo większość naprawdę nie widziała się kilkanaście lat, ja większości całe dwadzieścia. Chcieli dowiedzieć się, na jakim etapie życia są, ale i przypomnieć sobie ciekawostki z życia klasy. Przygotowali pytania, które wzbudziły wiele śmiechu i wywołały nostalgiczne wspomnienia. Rozpierzchli się po świecie – żyją od Australii po Norwegię, niewielu z nich zostało w Mszczonowie. Robią przeróżne rzeczy. Pracują w biznesie, mediach, zajmują się medycyną, prawem, sportem. Inni mówili, że największym skarbem, który odnaleźli, są najbliżsi – samo życie.
Słuchałam ich z ogromną przyjemnością. Piękne było to, że choć upłynęło tak wiele lat, nie byli skrępowani. Zapanowała atmosfera otwartości, radości, rozbrzmiewały salwy śmiechu i często przewijające się pytanie:
- A pamiętasz?!
I pamiętali, tak wiele, i tak zaskakujących szczegółów.
Słuchając ich pomyślałam, że tak wielu młodych ludzi przeszło przez moją szkołę, a tylko oni byli dla siebie tak ważni i tak sobie bliscy, że marzyli o ponownym spotkaniu. O spotkaniu przyjaciół z Gimnazjum im. Jana Adama Maklakiewicza w Mszczonowie, bo właśnie tu narodziły się ich przyjaźnie.
Mam nadzieję, że do zobaczenia!
Anna Rusinowska
Na zdjęciu:
Na dole od lewej: Magdalena Korzonkowska, Iwona Zaszewska, Agnieszka Piotrowska (wychowawca), Monika Szustkiewicz
Po środku: Anna Dłużniak, Katarzyna Krześniak, Katarzyna Chałuś, Ewa Śmiech, Agnieszka Barbulant
U góry: Piotr Olczak, Kamil Chojnacki, Michał Kiejrys, Anna Rusinowska (dyrektor), Marcin Michalski, Paweł Delekta, Radosław Kopczak
